ΑΘΗΝΑ 6-6-2014
ΑΡ.ΠΡΩΤ.: 3185
ΠΡΟΣ: ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΜΕΛΗ
Οι σκληρές προσπάθειες κατατρομοκράτησης του Νοσηλευτικού κόσμου της εργασίας από τα «εκάστοτε μακριά χέρια» των Υπουργών αποτελούν ομολογουμένως θαυμαστό έργο των ιθυνόντων, για την εδραίωση των ίδιων όμως και όχι για τους μάχιμους εργαζόμενους.
Εκτίμησαν και επέλεξαν ότι η εποχή, αντέχει τη χειραγώγηση, ότι είναι χρυσή ευκαιρία η δημιουργία κλίματος πανικού και επομένως το αποτέλεσμα εύκολα διαχειρίσιμο.
Επενδύουν και σε μια επιστημοσύνη, κομπάζοντας με στόμφο ως πεφυσιωμένοι γάλοι (φουσκωμένες, από δήθεν περηφάνια, γαλοπούλες) και δίνουν κατευθύνσεις.
Φροντίζουν προηγουμένως βέβαια να χαϊδέψουν αυτιά, να κολακέψουν τον νοσηλευτικό κλάδο, να προβάλλουν τις «προτάσεις» τους περί δήθεν εξαιρέσεων.
Από απλή παρατήρηση των γεγονότων και όχι από ιδιαίτερη γνώση, αυτή καθαυτή η εξαίρεση ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο, παράγει φαινόμενα. Σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα και να μας επιτραπεί ένα αληθινό παράδειγμα.
Συμβολικά οι αριθμοί: στους 100 εργαζόμενους με τον επιμερισμό των ποσοστών προκύπτουν
• 25 άριστοι
• 60 μέτριοι
• 15 χαμηλών δυνατοτήτων
Με ενδεχόμενη εξαίρεση, αυτονοήτως αυτό διαφοροποιείται, εφόσον ο επιμερισμός παραμένει ο ίδιος. Δηλαδή στους 80
• 20 άριστοι
• 48 μέτριοι
• 12 χαμηλών δυνατοτήτων
Αφορά περισσότερους εργαζόμενους.
Σαφώς και μπορούν να υπάρχουν διαφωνίες, και συγκρούσεις, και διαφορετικές οπτικές. Δεν μπορούν όμως να υπάρχουν δόλιες δεύτερες ή τρίτες σκέψεις ιδιοτελείς που εξαντλώντας κάθε στοιχείο ήθους, προωθούν λογικές, πρακτικές και τακτικές απαράδεκτες, ψελλίζοντας περί νομιμότητας ....
Εννοείται ότι, θεωρείται η οποιαδήποτε επίλυση θεμάτων μέσω των στενών δεσμών, του σφιχτού εναγκαλισμού με την εξουσία. Δεν υφίσταται διεκδίκηση. Το μόνο που υφίσταται είναι «πολιτισμένες συναντήσεις», παζάρι, αλισβερίσι των αρχηγών και περιθωριοποίηση των μάχιμων.
Πλειοδοσία βέβαια και στις μεγαλοστομίες για το εξαιρετικά βαρύ έργο των Νοσηλευτών, κομίζοντας «γλαύκαν ες Αθήνας», οι οποίοι όμως ας περιμένουν, ας μην αντιδράσουν, ας είναι καλά παιδιά, ας συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις, ας μην αντισταθούν και θα τους αναγνωριστεί η εθελοδουλία εν καιρώ !!!
Δεν περιορίζονται στις παραινέσεις, στις συμβουλές, παρά δίνουν ευθέως και ξεδιάντροπα το στίγμα τους, κομψά κατ' αρχήν περί τιμωριών, με ενάργεια στο τέλος σχεδόν απειλητικά, εκβιαστικά.
Χωρίς τη παραμικρή πρόταση βέβαια, ακόμα και η υπεράσπιση δήθεν της «διαφορετικής αξιολόγησης» είναι κενή περιεχομένου, αναφέρεται βαριεστημένα, υποτονικά έτσι για τη τιμή των όπλων, για να καταγραφεί.
Ούτε κουβέντα, ούτε κριτική για τον επιμερισμό των ποσοστών, για την ουσία, για την επιλογή σε θέσεις ευθύνης από διορισμένη επιτροπή με τη συνέντευξη να μετράει κατά 70% ....
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Εμμένουμε και επιμένουμε ότι δεν δικαιούμαστε πλέον σε παραίτηση από τη πραγματικότητα.
Δεν είμαστε παρατηρητές, δεν αφήνουμε να γίνονται πράγματα για εμάς χωρίς εμάς.
Δεν διακατεχόμαστε από κανενός είδους άρνηση για την άρνηση, στείρα αντιπαράθεση. Είμαστε ζωντανοί, εργαζόμενοι και υπερασπιζόμαστε το αντικείμενο της δουλειά μας και τις αμοιβές μας, ουδείς μπορεί να μας το στερήσει το δικαίωμα.
Όποιοι νοσηροί εγκέφαλοι θεώρησαν ότι είμαστε μιας χρήσης, θα τους αποδείξουμε ότι έκαναν τεράστιο λάθος.
Οι εργαζόμενοι δεν είναι ενεργούμενα οποιουδήποτε, ούτε αρκούδες που χορεύουν κατά πως βαράει το ντέφι της οποιαδήποτε εξουσίας και των παραφυάδων της.
Δεν παρασιτούμε γύρω από μια καρέκλα. Ουδείς δικαιούται να μας διαπομπεύει – κατασυκοφαντεί, χρησιμοποιεί εν τέλει ανάλογα με τις σκοπιμότητές του.
Δεν φοβόμαστε να πούμε ότι τα Νοσοκομεία λειτουργούν υποστελεχωμένα – υποχρηματοδοτούμενα, με απάνθρωπες συνθήκες, με αναξιοπρεπείς αμοιβές, επειδή είμαστε καθημερινά στη δουλειά μας και έχουμε υποστεί τις συνέπειες με διάρκεια, καταπονούμαστε.
Η συγκεκριμένη αξιολόγηση εξυπηρετεί αρεστούς και όχι άριστους.
Δεν έχει τη συναίνεσή μας, επειδή με σαφήνεια έχουμε περιγράψει που μας οδηγεί, σε παντελή ανυποληψία.
Δεν είναι εύκολος ο δρόμος στη διαδικασία της αντίδρασης, σαφώς και υπήρξαν καχυποψίες – ενστάσεις – δυσπιστίες, αντιρρήσεις και δεν θα μπορούσε να 'ναι αλλιώς. Απόλυτα καλό και απόλυτα κακό δεν υφίσταται όπως και απόλυτη αλήθεια και θέσφατα.
Εκείνο που υπάρχει μπροστά στα μάτια μας όμως και δεν αμφισβητείται από κανέναν είναι ο γκρεμός. Η αντίληψη του «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω» είναι η εντελώς ασύμβατη έννοια, με τον υγειονομικό κόσμο της εργασίας και το συνδικαλιστικό κίνημα.
Η επιλεκτική άποψη που μας καθησυχάζει ότι κάτι άλλο θετικό θα συμβεί μεταφυσικά, χωρίς τη συμμετοχή μας, είναι κίβδηλη.
Η μόνη αλήθεια είναι η προσπάθεια ενεργοποίησης λειτουργιών τιμωρητικού χαρακτήρα των υπευθύνων πολιτικών ηγεσιών και των παρατρεχάμενών τους, προκείμενου να υλοποιηθούν για άλλη μια φορά κατάφορες αδικίες εις βάρος μας.
Είναι αφέλεια να τους αφήσουμε να μας διαχειριστούν.
Η μαζική – ενωτική απάντησή μας θα τους τρομοκρατήσει!
ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Ε. ΤΗΣ ΠΟΕΔΗΝ
ΑΡ.ΠΡΩΤ.: 3185
Εκτίμησαν και επέλεξαν ότι η εποχή, αντέχει τη χειραγώγηση, ότι είναι χρυσή ευκαιρία η δημιουργία κλίματος πανικού και επομένως το αποτέλεσμα εύκολα διαχειρίσιμο.
Επενδύουν και σε μια επιστημοσύνη, κομπάζοντας με στόμφο ως πεφυσιωμένοι γάλοι (φουσκωμένες, από δήθεν περηφάνια, γαλοπούλες) και δίνουν κατευθύνσεις.
Φροντίζουν προηγουμένως βέβαια να χαϊδέψουν αυτιά, να κολακέψουν τον νοσηλευτικό κλάδο, να προβάλλουν τις «προτάσεις» τους περί δήθεν εξαιρέσεων.
Από απλή παρατήρηση των γεγονότων και όχι από ιδιαίτερη γνώση, αυτή καθαυτή η εξαίρεση ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο, παράγει φαινόμενα. Σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα και να μας επιτραπεί ένα αληθινό παράδειγμα.
Συμβολικά οι αριθμοί: στους 100 εργαζόμενους με τον επιμερισμό των ποσοστών προκύπτουν
• 25 άριστοι
• 60 μέτριοι
• 15 χαμηλών δυνατοτήτων
Με ενδεχόμενη εξαίρεση, αυτονοήτως αυτό διαφοροποιείται, εφόσον ο επιμερισμός παραμένει ο ίδιος. Δηλαδή στους 80
• 20 άριστοι
• 48 μέτριοι
• 12 χαμηλών δυνατοτήτων
Αφορά περισσότερους εργαζόμενους.
Σαφώς και μπορούν να υπάρχουν διαφωνίες, και συγκρούσεις, και διαφορετικές οπτικές. Δεν μπορούν όμως να υπάρχουν δόλιες δεύτερες ή τρίτες σκέψεις ιδιοτελείς που εξαντλώντας κάθε στοιχείο ήθους, προωθούν λογικές, πρακτικές και τακτικές απαράδεκτες, ψελλίζοντας περί νομιμότητας ....
Εννοείται ότι, θεωρείται η οποιαδήποτε επίλυση θεμάτων μέσω των στενών δεσμών, του σφιχτού εναγκαλισμού με την εξουσία. Δεν υφίσταται διεκδίκηση. Το μόνο που υφίσταται είναι «πολιτισμένες συναντήσεις», παζάρι, αλισβερίσι των αρχηγών και περιθωριοποίηση των μάχιμων.
Πλειοδοσία βέβαια και στις μεγαλοστομίες για το εξαιρετικά βαρύ έργο των Νοσηλευτών, κομίζοντας «γλαύκαν ες Αθήνας», οι οποίοι όμως ας περιμένουν, ας μην αντιδράσουν, ας είναι καλά παιδιά, ας συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις, ας μην αντισταθούν και θα τους αναγνωριστεί η εθελοδουλία εν καιρώ !!!
Δεν περιορίζονται στις παραινέσεις, στις συμβουλές, παρά δίνουν ευθέως και ξεδιάντροπα το στίγμα τους, κομψά κατ' αρχήν περί τιμωριών, με ενάργεια στο τέλος σχεδόν απειλητικά, εκβιαστικά.
Χωρίς τη παραμικρή πρόταση βέβαια, ακόμα και η υπεράσπιση δήθεν της «διαφορετικής αξιολόγησης» είναι κενή περιεχομένου, αναφέρεται βαριεστημένα, υποτονικά έτσι για τη τιμή των όπλων, για να καταγραφεί.
Ούτε κουβέντα, ούτε κριτική για τον επιμερισμό των ποσοστών, για την ουσία, για την επιλογή σε θέσεις ευθύνης από διορισμένη επιτροπή με τη συνέντευξη να μετράει κατά 70% ....
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Εμμένουμε και επιμένουμε ότι δεν δικαιούμαστε πλέον σε παραίτηση από τη πραγματικότητα.
Δεν είμαστε παρατηρητές, δεν αφήνουμε να γίνονται πράγματα για εμάς χωρίς εμάς.
Δεν διακατεχόμαστε από κανενός είδους άρνηση για την άρνηση, στείρα αντιπαράθεση. Είμαστε ζωντανοί, εργαζόμενοι και υπερασπιζόμαστε το αντικείμενο της δουλειά μας και τις αμοιβές μας, ουδείς μπορεί να μας το στερήσει το δικαίωμα.
Όποιοι νοσηροί εγκέφαλοι θεώρησαν ότι είμαστε μιας χρήσης, θα τους αποδείξουμε ότι έκαναν τεράστιο λάθος.
Οι εργαζόμενοι δεν είναι ενεργούμενα οποιουδήποτε, ούτε αρκούδες που χορεύουν κατά πως βαράει το ντέφι της οποιαδήποτε εξουσίας και των παραφυάδων της.
Δεν παρασιτούμε γύρω από μια καρέκλα. Ουδείς δικαιούται να μας διαπομπεύει – κατασυκοφαντεί, χρησιμοποιεί εν τέλει ανάλογα με τις σκοπιμότητές του.
Δεν φοβόμαστε να πούμε ότι τα Νοσοκομεία λειτουργούν υποστελεχωμένα – υποχρηματοδοτούμενα, με απάνθρωπες συνθήκες, με αναξιοπρεπείς αμοιβές, επειδή είμαστε καθημερινά στη δουλειά μας και έχουμε υποστεί τις συνέπειες με διάρκεια, καταπονούμαστε.
Η συγκεκριμένη αξιολόγηση εξυπηρετεί αρεστούς και όχι άριστους.
Δεν έχει τη συναίνεσή μας, επειδή με σαφήνεια έχουμε περιγράψει που μας οδηγεί, σε παντελή ανυποληψία.
Δεν είναι εύκολος ο δρόμος στη διαδικασία της αντίδρασης, σαφώς και υπήρξαν καχυποψίες – ενστάσεις – δυσπιστίες, αντιρρήσεις και δεν θα μπορούσε να 'ναι αλλιώς. Απόλυτα καλό και απόλυτα κακό δεν υφίσταται όπως και απόλυτη αλήθεια και θέσφατα.
Εκείνο που υπάρχει μπροστά στα μάτια μας όμως και δεν αμφισβητείται από κανέναν είναι ο γκρεμός. Η αντίληψη του «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω» είναι η εντελώς ασύμβατη έννοια, με τον υγειονομικό κόσμο της εργασίας και το συνδικαλιστικό κίνημα.
Η επιλεκτική άποψη που μας καθησυχάζει ότι κάτι άλλο θετικό θα συμβεί μεταφυσικά, χωρίς τη συμμετοχή μας, είναι κίβδηλη.
Η μόνη αλήθεια είναι η προσπάθεια ενεργοποίησης λειτουργιών τιμωρητικού χαρακτήρα των υπευθύνων πολιτικών ηγεσιών και των παρατρεχάμενών τους, προκείμενου να υλοποιηθούν για άλλη μια φορά κατάφορες αδικίες εις βάρος μας.
Είναι αφέλεια να τους αφήσουμε να μας διαχειριστούν.
Η μαζική – ενωτική απάντησή μας θα τους τρομοκρατήσει!
