Μας κλέβουν τη ζωή Όλοι στην Ομόνοια το Σάββατο 4 Ιουνίου 2011 στις 11.00
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, Στο όνομα της κρίσης βιώνουμε την πιο βάρβαρη ανατροπή των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της κοινωνίας προς όφελος των τραπεζιτών, των κερδοσκόπων και του μεγάλου κεφαλαίου. Ένα και πλέον χρόνο τώρα, με βάση το μνημόνιο που εφαρμόζει η Κυβέρνηση και η Τρόικα, περικόπτονται ένα – ένα τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων στο όνομα των ελλειμμάτων και του χρέους. Το εισόδημα, οι συντάξεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, οι συλλογικές συμβάσεις, τα δημόσια κοινωνικά αγαθά έχουν μπει στην κλίνη του μνημονιακού Προκρούστη. Το έλλειμμα όμως και το χρέος, παρά την υποτίμηση του βιοτικού επιπέδου της κοινωνίας, όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκε, αλλά εξαιτίας της ύφεσης και της ανεργίας αυξάνεται ραγδαία. Οι «έχοντες και κατέχοντες» παραμένουν στο απυρόβλητο και συνεχίζουν να κερδοσκοπούν σε βάρος της κοινωνίας και της οικονομίας. Παρά τις αρχικές δεσμεύσεις της Κυβέρνησης ότι δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα, νέα καταιγίδα αντιλαϊκών μέτρων περικοπών αύξησης φόρων ιδιωτικοποιήσεων απολύσεων περιορισμού ασφαλιστικών δικαιωμάτων, προωθείται. Το μνημόνιο επίσημα επεκτείνεται μέχρι το 2015 με αόριστο χρόνο διαρκείας. Η ζούγκλα στην αγορά εργασίας διευρύνεται και γίνεται περισσότερο ανεξέλεγκτη. Οι εργοδότες αξιοποιούν το νέο αντεργατικό πλαίσιο που τους χάρισε η Κυβέρνηση για να μειώσουν τους μισθούς, να αυξήσουν τις απολύσεις, να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις. Μειώνονται και πάλι τα εισοδήματα στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, παγώνουν οι μισθολογικές ωριμάνσεις, μειώνονται και πάλι οι συντάξεις μέσα από την αύξηση του ΛΑΦΚΑ και της ειδικής εισφοράς για όσους είναι κάτω των εξήντα ετών, μειώνονται εφάπαξ και επικουρικές συντάξεις. Αυξάνεται η φορολογία μέσα από τη μείωση του αφορολόγητου και τη δραματική αύξηση των έμμεσων φόρων. Στο όνομα της κρίσης εκποιούνται τα δημόσια κοινωνικά αγαθά, ο δημόσιος τομέας και η δημόσια περιουσία. Κλείνουν σχολεία, νοσοκομεία, ξεπουλιούνται οι ΔΕΚΟ ανεξάρτητα αν είναι κερδοφόρες ανεξάρτητα από το ρόλο και τη σημασία τους, για την ίδια τη χώρα και την ύπαρξή της σήμερα αλλά και μετά την κρίση. Το νερό, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, τα ΕΛΤΑ, οι Συγκοινωνίες, τα Λιμάνια, τα Αεροδρόμια, όλα βγαίνουν στο σφυρί για ένα κομμάτι ψωμί, για να διασφαλιστούν τα κέρδη των δανειστών και να κερδοσκοπήσουν οι ιδιώτες και οι Τραπεζίτες. Τρόικα και Κυβέρνηση καταφεύγουν στην τρομοκρατία, τον εκβιασμό, για να καθυποτάξουν το συνδικαλιστικό κίνημα και τους αγώνες μας. Μας ζητούν συναίνεση και υπευθυνότητα στη πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που διαλύει την κοινωνική συνοχή και γυρίζει τη χώρα μας και την Ευρώπη στον Μεσαίωνα. Η Ε.Ε. και οι δανειστές χρησιμοποιούν τη χώρα μας ως πειραματόζωο για να επεκτείνουν τα νεοφιλελεύθερα σχέδιά τους και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Απορρίπτουμε αυτή την πολιτική. Διεκδικούμε μια άλλη οικονομική πολιτική με αναπτυξιακά και κοινωνικά μέτρα, με αναδιάρθρωση του χρέους προς όφελος των εργαζομένων και των πολιτών, που θα διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας και θα διευρύνει τα οικονομικά και κοινωνικά μας δικαιώματα. Ο αγώνας των εργαζομένων, ο αγώνας της κοινωνίας για να μην περάσουν αυτά τα μέτρα, για μια άλλη πολιτική προς όφελος της κοινωνίας, αποτελεί τη μόνη προοπτική για τη χώρα. Αγωνιζόμαστε για μας και τα παιδιά μας, για τους συνταξιούχους, για τους άνεργους, για τους νέους, για τα μικρομάγαζα που κλείνουν, για τα φτωχά λαϊκά στρώματα που οδηγούνται στο κοινωνικό περιθώριο. Αντιστεκόμαστε στην κοινωνική βαρβαρότητα. Η πατρίδα θα σωθεί όταν μπορούν να ζήσουν οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, η κοινωνία.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, Στο όνομα της κρίσης βιώνουμε την πιο βάρβαρη ανατροπή των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της κοινωνίας προς όφελος των τραπεζιτών, των κερδοσκόπων και του μεγάλου κεφαλαίου. Ένα και πλέον χρόνο τώρα, με βάση το μνημόνιο που εφαρμόζει η Κυβέρνηση και η Τρόικα, περικόπτονται ένα – ένα τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων στο όνομα των ελλειμμάτων και του χρέους. Το εισόδημα, οι συντάξεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, οι συλλογικές συμβάσεις, τα δημόσια κοινωνικά αγαθά έχουν μπει στην κλίνη του μνημονιακού Προκρούστη. Το έλλειμμα όμως και το χρέος, παρά την υποτίμηση του βιοτικού επιπέδου της κοινωνίας, όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκε, αλλά εξαιτίας της ύφεσης και της ανεργίας αυξάνεται ραγδαία. Οι «έχοντες και κατέχοντες» παραμένουν στο απυρόβλητο και συνεχίζουν να κερδοσκοπούν σε βάρος της κοινωνίας και της οικονομίας. Παρά τις αρχικές δεσμεύσεις της Κυβέρνησης ότι δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα, νέα καταιγίδα αντιλαϊκών μέτρων περικοπών αύξησης φόρων ιδιωτικοποιήσεων απολύσεων περιορισμού ασφαλιστικών δικαιωμάτων, προωθείται. Το μνημόνιο επίσημα επεκτείνεται μέχρι το 2015 με αόριστο χρόνο διαρκείας. Η ζούγκλα στην αγορά εργασίας διευρύνεται και γίνεται περισσότερο ανεξέλεγκτη. Οι εργοδότες αξιοποιούν το νέο αντεργατικό πλαίσιο που τους χάρισε η Κυβέρνηση για να μειώσουν τους μισθούς, να αυξήσουν τις απολύσεις, να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις. Μειώνονται και πάλι τα εισοδήματα στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, παγώνουν οι μισθολογικές ωριμάνσεις, μειώνονται και πάλι οι συντάξεις μέσα από την αύξηση του ΛΑΦΚΑ και της ειδικής εισφοράς για όσους είναι κάτω των εξήντα ετών, μειώνονται εφάπαξ και επικουρικές συντάξεις. Αυξάνεται η φορολογία μέσα από τη μείωση του αφορολόγητου και τη δραματική αύξηση των έμμεσων φόρων. Στο όνομα της κρίσης εκποιούνται τα δημόσια κοινωνικά αγαθά, ο δημόσιος τομέας και η δημόσια περιουσία. Κλείνουν σχολεία, νοσοκομεία, ξεπουλιούνται οι ΔΕΚΟ ανεξάρτητα αν είναι κερδοφόρες ανεξάρτητα από το ρόλο και τη σημασία τους, για την ίδια τη χώρα και την ύπαρξή της σήμερα αλλά και μετά την κρίση. Το νερό, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, τα ΕΛΤΑ, οι Συγκοινωνίες, τα Λιμάνια, τα Αεροδρόμια, όλα βγαίνουν στο σφυρί για ένα κομμάτι ψωμί, για να διασφαλιστούν τα κέρδη των δανειστών και να κερδοσκοπήσουν οι ιδιώτες και οι Τραπεζίτες. Τρόικα και Κυβέρνηση καταφεύγουν στην τρομοκρατία, τον εκβιασμό, για να καθυποτάξουν το συνδικαλιστικό κίνημα και τους αγώνες μας. Μας ζητούν συναίνεση και υπευθυνότητα στη πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που διαλύει την κοινωνική συνοχή και γυρίζει τη χώρα μας και την Ευρώπη στον Μεσαίωνα. Η Ε.Ε. και οι δανειστές χρησιμοποιούν τη χώρα μας ως πειραματόζωο για να επεκτείνουν τα νεοφιλελεύθερα σχέδιά τους και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Απορρίπτουμε αυτή την πολιτική. Διεκδικούμε μια άλλη οικονομική πολιτική με αναπτυξιακά και κοινωνικά μέτρα, με αναδιάρθρωση του χρέους προς όφελος των εργαζομένων και των πολιτών, που θα διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας και θα διευρύνει τα οικονομικά και κοινωνικά μας δικαιώματα. Ο αγώνας των εργαζομένων, ο αγώνας της κοινωνίας για να μην περάσουν αυτά τα μέτρα, για μια άλλη πολιτική προς όφελος της κοινωνίας, αποτελεί τη μόνη προοπτική για τη χώρα. Αγωνιζόμαστε για μας και τα παιδιά μας, για τους συνταξιούχους, για τους άνεργους, για τους νέους, για τα μικρομάγαζα που κλείνουν, για τα φτωχά λαϊκά στρώματα που οδηγούνται στο κοινωνικό περιθώριο. Αντιστεκόμαστε στην κοινωνική βαρβαρότητα. Η πατρίδα θα σωθεί όταν μπορούν να ζήσουν οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, η κοινωνία.
